11.Dwadzieścia lat temu...

1.CZYTASZ=KOMENTUJESZ
2.W tym poście poproszę w komentarzach o "best song ever"
3.W sensie, jeśli czytacie te punkty na początku to napiszcie ww. cytat w komentarzu
4.Plus własną opinię ;)
5.Kociaki, promujcie mojego bloga, proszę ^^
6.Nowa zasada. Kolejny rdz będzie publikowany, jeśli bd min.3 komentarze. Mam 5 osób, które powiadamiam o rozdziałach, wiec chcę żeby min. 3 z nich komentowały :)

Zapraszam na 11!

***13 września***

♥

Rano nastawiłam budzik na 7. Niechętnie się podniosłam i założyłam sukienkę, w której tu przyleciałam. Związałam włosy i wyszłam na korytarz w tym samym czasie co Harry i Gemma.

-Zegarki zsynchronizowane?- zapytałam, a oni pokazali mi swoje komórki.

-Gdzie mamy wyciągnąć Niall'a?- zapytał Loczek.

-Zayn z Perrie ma się tym załatwić. Louis pojedzie odebrać jego rodziców, a potem z Liam'em biorą się za dekoracje jego mieszkania i muzykę. Lara załatwia z Gemmą jedzenie, a dziewczyna Lou będzie pilnowała, żeby nasz jubilat nie wrócił za wcześnie do domu. Ja idę po prezent. 

-A ja?

-Idziesz ze mną.

-Dobra, to ja się zmywam. O 6 u Niall'a tak?- zapytała Gemma.

-Nie! O 6 ma być Niall z Zayn'em! My mamy być o 5:30.

-Dobra! Nie bulwersuj się! Pa!- pomachała nam i zbiegła na dół. Spojrzałam na Harry'ego i wyciągnęłam rękę w jego stronę. Zbiegliśmy na dół i podążyliśmy w kierunku centrum. Oboje mieliśmy okulary i czapki, ale w razie czego założyłam kaptur.

-Nadal mi nie powiedziałaś, co planujesz mu kupić.- odezwał się Harry. 

-Nikomu nie powiedziałam.-mruknęłam.-Dowiesz się na miejscu. A teraz chowaj głowę.- powiedziałam i opuściłam wzrok. Niedaleko nas szło dwóch paparazzi. 

-Jesteś tajemnicza i zaskakująca.- szepnął.

-Wiem.-uśmiechnęłam się szeroko i przyspieszyłam kroku.

***

-Ile tu tego jest?- zapytał mężczyzna zza lady.

-40 sztuk-odpowiedziałam podając mężczyźnie pen drive'a. Włożył go do komputera i otworzył folder.
-Coś jeszcze?- zapytał.
-Tamtą antyramę.- wskazałam palcem na szkło wiszące za nim. Wystukał cenę na kasie i zabrał się za wywoływanie zdjęć.
-Co to?- Harry pochylił się nad ladą i spojrzał na drukarkę.
-Zdjęcia.- uśmiechnęłam się.- Powiesi sobie obok reszty. Mam nadzieje, że mu się spodoba.
-Jesteś pomysłowa.- zaczął chichotać.

***

-Jesteśmy!- krzyknął Harry. Szliśmy tutaj przez dobrą godzinę. Wbiegłam do salonu. Liam pompował balony, a Lara układała przekąski.

-Widzę!- pisnęła w tym samym momencie upuszczając miskę z żelkami. Wybuchłam śmiechem i zaczęłam z nią to zbierać.-Gemma załatwia jedzenie na ciepło. 

-A co będzie?- zapytałam.

-Nie mam pojęcia. Ale pewnie pizza.- wzruszyła ramionami.

-Co robimy z tymi zdjęciami?- Harry wszedł z ramą w rękach. Wstałam i wzięłam torebkę. Wyjęłam z niej paczkę od fotografa i rozłożyłam wszystko na podłodze.

-Musimy to odkręcić, włożyć zdjęcia, zakręcić i zapakować.- powiedziałam, a chłopak znalazł się obok mnie.

***

-Gdzie maja być te serpentyny?!- krzyczał Louis.

-Co mam napisać na balonach?- Liam stanął obok mnie, gdy układałam kanapki.

-Gdzie łazienka? Muszę przebrać Theo...- powiedział Greg.

-Mam to schować czy postawić, żeby się nie stłukło?- Harry podniósł ramę do góry.

-Mam jedzenie! Tylko gdzie je postawić?!- Gemma wbiegła do mieszkania.

-Ja pierdolę.- powiedziałam i się odwróciłam.-Serpentyny na schodach, na balonach koniczynki, łazienka na górze obok gitar Niall'a, masz to położyć w pokoju, tak, żeby nikt tego nie stłukł, a jedzenie na razie do piekarnika, jak Niall przyjdzie do wyjmiemy.- powiedziałam szybko i każdy się rozproszył do swoich zadań. Wbiegłam do salonu i zaczęłam liczyć miejsca. 14 osób i 14 miejsc.
-Jak muzyka?- spojrzałam na Louis'a.
-Gotowe! Mam nawet stare irlandzkie pieśni.- zaśmiał się.
-Wszyscy gotowi?- spojrzałam na każdego po kolei. Zgodnie kiwnęli głową i nagle usłyszałam damski krzyk z korytarza.
-Będą za 20 minut!- odwróciłam się i oniemiałam.
-Stella!- Louis podbiegł do dziewczyny i mocno ją objął. Ta jednak zamiast się ucieszyć i odwzajemnić gest, wpatrywała się we mnie z otwartą buzią.
-Przepraszam!-zawyła i podbiegła do mnie. Obie zaczęłyśmy płakać i się tulić.-Na prawdę mi głupio! Ja nie wiedziałam, że on nie jest twoim narzeczonym. Wyglądałaś tak dorośle.- mówiła.
-Nic się nie stało. Każdy popełnia błędy, skarbie... A ty mi potem pomogłaś...
-Ale byłam najpierw taka nie miła dla ciebie...
-To nic. Teraz jest lepiej. Gdyby nie to, nie poznałabym chłopaków... - zaczęłam ją głaskać po plecach.
-Dobra. Nadal nie rozumiem, jak ona zna ich wszystkich.- powiedział Liam.
-Ale jak?- zapytał Louis. Odsunęłyśmy się od siebie i zaczęłyśmy chichotać.
-Ma się znajomości. Dobra, jest prawie komplet... Brakuję tylko Zayn'a, Perrie i Niall'a...
-Właśnie, Eleanor się pytała czy może przyjechać.- dodał Lou, gdy był już przy swojej dziewczynie.
-Tak, przecież jest waszą znajomą.- mruknęłam. Wbiegłam na górę i ucałowałam moją sunię w czubek głowy.- A to niby ja zabieram kołdrę!- powiedziałam i zagoniłam psinę do łazienki.-Przepraszam, potem cię wypuszczę!- nalałam jej wody i zbiegłam na dół.

***

Gdy wszystko było gotowe, poszłam do kuchni. Wyjęłam papierosa z kieszeni i wzięłam go do buzi.
-Ty musisz mi zaplanować wesele!- Harry wszedł za mną, cały czas się śmiejąc.
-Przeważnie to panna młoda planuje swoje wesele.- odpowiedziałam wydmuchując dym z ust. Spojrzałam na zarumienionego chłopaka.
-IDĄ!-krzyknęła Eleanor i wszyscy pobiegliśmy do salonu. Pogasiłam światła w każdym z pokoi i usiedliśmy na schodach. W salonie było ciemno, tylko Stella powiła się zapalniczką, co denerwowało Lou. Nagle usłyszałam przekręcanie zamku.
-Dzięki za dzisiejszy dzień. Miło, że wy nie zapomnieliście.
-Niall.- usłyszałam Perrie.- Na pewno nie zapomnieli.
-Eh... pierwszy raz stało się tak, że zapomnieli... Dobra, nie ważne. Chcecie wejść?
-Weszlibyśmy nawet, gdybyś nas wygonił!- tym razem powiedział to Zayn. Zauważyłam, że ruszyli do kuchni i czegoś szukali.
-Piwo?- zapytał.
-Nie, dzięki. Może jakiś film?- zapytała Pezz i spojrzała w naszą stronę. Kiwnęłam głową i kazałam wszystkim wstać. Liam podbiegł do wieży i położył palec na włączniku.
-Wciskaj.- mruknęłam i w tle zaczęła lecieć jedna z irlandzkich piosenek. Mama Niall'a zaczęła śpiewać, a ja zapaliłam świeczki.
-Co się dzieje?- usłyszałam przerażony głos chłopaka., wbiegł do salonu i głośno krzyknął.-Wiedziałem, że nie zapomnieliście!- powiedział.
-Tak! A kto to dopiero co był na nas zły!- chłopaki do niego doskoczyli i zaczęli mu składać życzenia. Potem dziewczyny, a na końcu jego rodzina. Cały czas przyglądałam się tej uroczej scenie. Łzy spływały mu po policzku i ciągle się uśmiechał. Dziewczyny zabrały się za krojenie tortu, a ja włączyłam światło.
-Moja kolej!- powiedziałam i pociągnęłam Irlandczyka za ramię.-Niall. To będzie trochę długie...
-Mamy czas.- zaśmiał się i odeszliśmy jeszcze kawałek.- Tak się cieszę, że tutaj są moi rodzice! I Greg, Theo, Denise. Chłopaki, Perrie... Eleanor... Lara... Gemma... Stella... no i... - zarumienił się trochę.-Dzięki, że tutaj jesteś.- szepnął i mnie przytulił.
-Nie ma za co Niall. Mogę ci wreszcie życzenia złożyć?- zapytałam chichocząc. Kiwnął głową, a ja chwilę się zastanawiałam.
-Życzę ci, abyś nigdy się nie zmieniał. Pamiętał, że masz rodzinę i najwspanialszych przyjaciół pod słońcem. Jesteś cudownym człowiekiem, którego niestety nie wszyscy mogą poznać. Bo jest różnica między Niall'em Horanem, a Niallerkiem.- zaśmiałam się.- Marzenia spełniłeś, przyjaciół masz, pieniądze, fanów. Cóż więc może jeszcze zdrowia i wspaniałej dziewczyny, która pokocha cie za jaki jesteś, a nie kim jesteś. Cieszę się, że mogłam cię poznać.- powiedziałam i mocno go objęłam.- Najbardziej na świecie pragnę twojego szczęścia.- dodałam.
-Dziękuję... to było...brakuje m słowa.- stwierdził.- Szczere. Tak bardzo szczere i urocze. Zresztą to cała ty.
-Szczera i urocza?- spojrzałam się na niego.
-No może jest więcej cech.-zachichotał. Podeszliśmy do stołu i wzięliśmy sobie tort.

***

-To jest super!- krzyknął Niall i przytulił się do wielkiego misia z koniczynką w ręce.- Dziękuję.- pocałował swoich rodziców w policzki i pobiegł na górę. Po chwili wrócił i znowu usiadł na swoim miejscu. Wziął do ręki podłużny rulonik, który przywiózł mu Greg i Denise.
-To nie najdroższy prezent, ale od serca.- uśmiechnął się, a Niall zaczął odwijać. Po chwili głośno krzyknął. Zaczął piszczeć jak male dziecko, a wszyscy wybuchli śmiechem.

-Plakat Justina z jego autografem! Taki duży do tego! Jakim cudem go znaleźliście?!- powiedział po chwili.

-Słodka tajemnica.- zaśmiała się Denise. Niall zwinął go z powrotem i trzymał cały czas. Potem wziął małe pudełko, które przyniosła Eleanor. Powoli je rozpakował i szeroko się uśmiechnął. Wyjął ze środka breloczek i od razu przypiął do kluczy.

-Dziękuję.- powiedział i podszedł do dziewczyny. Mocno ją uściskał i pocałował w policzek.

-Przeczytaj co tam pisze.- nakazała szatynka. 

-Nigdy nie mów nigdy.- odpowiedział i jeszcze raz ją przytulił. Wziął prezent od Stelli, Perrie i Lary i zaczął nim wstrząsać. Szybko je otworzył i zmarszczył brwi. Ze środka wyjął dwa kolejne pudełka i teatralnie wywrócił oczami. Otworzył mniejsze z nich i wyjął z niego zegarek. Zaczął go oglądać na wszystkie strony, aż w końcu zauważył kilka cyferek wygrawerowanych z boku.
-23 lipca 2010. Niezapomniany dzień dla milionów ludzi.- powiedziała dumnie Lara.
-Zobacz drugi!-pospieszyła go Perrie. Odpakował z ozdobnej foli i wybuchł śmiechem. Pokazał w nasza stronę płytę.
-Take me home?- zaczęłam chichotać.
-I to nie byle jaka, bo z autografami całego One Direction! Wiecie ile musiałam na nią żerować?- zaśmiała się Stella. Po chwili w pokoju wszyscy się śmiali.
-I teraz ostatni.- powiedział i wziął naszą antyramę do rąk. Powoli zaczął rozrywać papier ozdobny i po chwili ją odwrócił.
Załatwianie tego cały dzień było warte zobaczenia jego miny.
Buzię miał szeroko otwartą, palcem błądził po szkle, a jedna albo dwie łzy spłynęły po jego policzku.
Usiadłam obok niego i zaczęłam się przyglądać. Zdjęcia przedstawiały jego życie w skrócie. 20 zdjęć, po jeden na każdy rok życia. Pierwsze dwa to zdjęcie z rodzicami jeszcze w szpitalu. Pierwszy krok, ząbek, kąpiel, wszystko co było najważniejsze. Komunia święta, pierwszy dzień szkoły, scena, X factor, trasy, wszystko co było ważne. Był ułożone w postaci pociągu, u dołu były jeszcze puste wagoniki, czekające tylko, żeby dodać do nich kolejne zdjęcia.
-To nie koniec.- powiedziałam i poszłam do mojej torebki. Wyjęłam z niego białą paczuszkę.- Przepraszam, że nie zapakowana, ale to było na szybko.- wręczyłam mu zawiniątko, a on rozerwał białą kopertę. W środku były zdjęcia z wczorajszej sesji. Na prawdę wyszły super. Wyglądali... wyglądaliśmy beztrosko, zabawnie, nic poważnego. Zwykli nastolatkowie, którzy chcą się bawić.
-Moje ulubione!- powiedział Zayn, który siedział najbliżej. Wziął do ręki zdjęcie, które zrobiliśmy sobie, kiedy fotograf ogłosił przerwę.
-Ta, bo ty je robiłeś, prawda?- Louis się zaśmiał. Zdjęcia ruszyły do każdego i po chwili każdy zachwycał się nad którymś z nich.
-A to sobie oprawie w ramkę i położę obok łóżka.- zachichotał Niall i wystawił papier w moim kierunku. tutaj całowałam Niall'a w policzek, a ten w tym czasie robił zdjęcie.
-Miło mi.- uśmiechnęłam się i wstałam.- Kto chce szampana?!

***

-Zostaw!- krzyknęłam na Louisa. Własnie leciała moja ulubiona piosenka Connor'a.- TO JEST CUDOWNE!- powiedziałam. Złapałam jubilata za ręce i zaciągnęłam na dywan. Jako jedyna z pozostałości po gościach nie byłam pod wpływem alkoholu.
Greg, Denise i rodzice Niall'a musieli jechać do hotelu, bo rano mieli samolot, a nie chcieli się spóźnić. Perrie miała próbę, a El chciała spotkać się ze swoim chłopakiem. Lara i Liam migdalili się na schodach, reszta tańczyła obok nas.
-Nieźle się ruszasz!- usłyszałam głos Zayn'a, który własnie miał Gemmę na rękach.
-Dziękuję! Ta muzyka na mnie tak działa! Dla Connora potrafiłabym zdradzić swojego chłopaka!- powiedziałam. Wszyscy nagle się zatrzymali i na mnie spojrzeli.- Ohh... wybaczcie. Mam tylko 17 lat, więc czasem mówię głupoty.
-Nie to nie głupota. Przynajmniej mówisz o tym szczerze.- odezwała się Lara.-Chociaż nie sama zdrada to powody rozwodów, a głownie romanse. Czyli coś co trwa dłużej...
-Skończ swoje mądrości i zacznijcie tańczyć, a nie siedzicie w tym kącie i liżecie się jak te szczeniaczki!- powiedział Louis i poszedł do mnie.- Odbijany.- chciałam wyciągnąć do niego rękę, ale ten złapał Niall'a za dłoń i zaczęli tańczyć tango.
-To nie fair!- oburzyłam się.
-Chodź, zatańczysz ze mną!- powiedziała Stella i po chwili my również wygłupiałyśmy się na środku salonu.
-Dziękuję madame za taniec.- ukłoniłam się po kilku minutach.
-Ależ nie ma za co.- zaczęła chichotać. Stanęłam na palcach i musnęłam ją w usta.
-Tak po przyjacielsku.- powiedziałam i obie wybuchłyśmy śmiechem. Chwilę potem usłyszałam chichy pisk. Louis podniósł swoją dziewczynę i przerzucił przez ramię.
-Nie dotykaj jej więcej. To są moje usta!- zagroził mi i odeszli razem. Chwilę się w nich wpatrywałam i roześmiana podeszłam do Lary.
-To wygląda pysznie.- powiedziałam i nałożyłam sobie kawałek ciasta.
-I smakuje też nie najgorzej.-odpowiedziała i zrobiła to samo co ja.-Ty to wszystko planowałaś?
-No tak... nie wyszło najlepiej, ale cóż. Miałam na to jeden wieczór.
-Jest cudownie! Odkąd jestem z Liam'em nie widziałam go tak szczęśliwego.
-Na prawdę?- zapytałam ze zdziwieniem. Cały wieczór się uśmiechał.-Chyba masz rację...